به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، احمد حاجی ده آبادی بعد از ظهر امروز در نشست نقد کتاب سرقت اینترنتی که در سالن پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی در قم برگزار شد به نقد اثر پرداخت و گفت: وقتی نویسنده کار خودش را درمعرض نقد قرار می دهد، کار بسیار ارزشمندی است. این کار خوبی هایی دارد که از جمله توجه به همه منابع، آدرس دادن همه منابع، فصل بندی مطالب و حجم فصلهای مناسب است.
استاد یار دانشگاه تهران افزود: اما نقدهایی هم به این اثر وارد است. اگر بخواهیم نقدی را بیان کنم، بعضی شکلی و ماهوی است. خوب بود در این اثر رویه سرقت های اینترنتی در ایران هم ملاحظه می شد تا بیشتر برای خواننده مشخص می شود.
این محقق اظهارداشت: مطالب کتاب در ۵ فصل قرار داده شده و فصل اول سرقت حدی است و این بحث انسان را به اشتباه می اندازد که مراد از حد چه چیزی است و از سوی دیگر جای تعزیزی بودن بحث در این اثر خالی است.
این پژوهشگری بیان داشت: اما در بحث ماهیت سرقت اینترنتی، تعریف مشخصی از این بحث نشده و جای این بحث بوده ولی انجام نشده است.
حاجی ده آبادی گفت: در کتاب واژه های بکار برده شده معلوم نیست مترادف هستند یا نه. چرا ارکان مادی بکار برده شده است. کسی نمی فهمد منظور از ارکان چیست. وقتی بحث سرقت است، چرا بحث عناصر گنجانده شده است.
حاجی ده آبادی گفت: در این کتاب از مبنای واحدی بررسی نشده و در عین حال مباحثی که اشاره شده با عرف جزایی و قانون جزایی جدید مطابق نیست. در قانون جزایی جدید اول قانون بعد مادی و در آخر معنوی بحث می شود اینجا و در این اثر برعکس کار شده است.
استاد یار دانشگاه تهران افزود: روند منطقی این است بر اساس عرف متداول اول بحث قانونی، بعد مادی و معنوی بحث می شد و اگر قرار بود خلاف عرف رفتار کنیم، می بایست توضیحی در پاورقی داده می شد.
این محقق اظهارداشت: در بحث هکرها و مرتکبان سرقت اینترنتی هم این موضوع مغفول مانده است. واژه های واکرها و یقه سفیدها و ... به خوبی تعیین نشده است. جرم ها هم به خوبی تعیین نشده است.
این پژوهشگری بیان داشت: بحث دیگر از حیث ویراشی است. یکی از چیزهای که باعث تعجب در چاپ کتاب، فاصله کلمات است. بیان شفاهی نویسنده بسیار خوب بود ولی بعضی بحث ها معلوم نشده نتیجه اش چه شده است.
حاجی ده آبادی گفت: حسن کار نویسنده اشاره به منابع، آدرس دادن و رعایت امانت بوده، ولی همین به جای این که تبدیل به حسن شود، کار را خراب کرده است و لازم نبود در بعضی موارد ارجاع داده شود. به هر حال مباحث که واضح بوده نیازی به ارجاع نبوده، ولی برعکس مواردی که هضم آن سخت بود، ارجاع داده نشده که در این رابطه به اصل ۳۶ قانون در بحث عنصر قانونی می توان اشاره کرد.
حاجی ده آبادی گفت: نویسنده چون به دنبال صبغه اسلامی بودن بحث بود، بحث ها را به آیات و روایات ارجاع داده بود اما به نظر من بعضی از موارد بحث مانند نیت مجرمانه جرم است یا نه، نیازی نبود؛ چرا که در هر تحقیق جزایی می توان نوشت. درست است که تحقیق باید رنگ و بوی اسلامی داشته باشد ولی نه هر بحثی. در بعضی موارد لازم نبود این مسئله رعایت شود و در هر جایی از آیه و روایت استفاده شود.
استاد یار دانشگاه تهران افزود: بعضی از مباحث اثر از قوانین سابق بوده نه براساس قوانین جدید. در این رابطه غفلت هایی هم صورت گرفته است.
۳۱۳/۴۰
